Шухрат деб яна уни устида ўпиб ётибман.
Бу ишим унга ёқяпти.
У хам мени хали вери қўйворгиси йўқ.
Ўп десам ўпади, яла десам ялайди.
Уйига хам кетгиси келмаяпти.
Росса сикишдик яна.
Охири мен:
-Шухрат, жоним бўлди энди тўхтатайлик асалим. Деб ўрнимдан туриб кўйлагимми киймоқчи бўлдим.
Шухрат орқамдан сонларимдан, кўтларимдан ушлаб ўпиб яларди.
Индамасам эрталабгача сикарди ўша куни.
Бўлди энди жоним бўлди қилайлик десам
Менга ёрдам берасизми опажон деди
-Ха жоним бирор нарса ўйлаб топаман, сени ўзим ундан қутқараман деб зўрға
қутилдим.
Уни кузатиб уйга кириб қарасам соат тунги 2 бўпти.
Яхшиям эртага дам олиш куни.
Давоми бор.


12-04-2024 йил.
Гулистон шахри.